On the eve of national writing month. Let's see if I have what it takes to write a 50,000-word novel. It should be interesting, considering that I haven't finished a short story since college. Ha. Here we go!
Saturday, October 31, 2009
Monday, August 31, 2009
I'm back
Again. It's getting tiring, this disappearing and returning, this constant renewal of pledges and promises, only to be broken at the first sign of weakness.
But for today, I have eschewed Escape. And I am thinking and writing again. And that is enough.
But for today, I have eschewed Escape. And I am thinking and writing again. And that is enough.
Friday, May 29, 2009
Tuesday, April 14, 2009
An antidote to sadness (or remembering vj in a stream of consciousness ala kenneth)
Hindi ako makapagsulat. Saan ako magsisimula? Paano ko sasabihin na si vj ang unang kaibigan ko sa kule? Minsan hindi natuloy ang genmit kasi konti lang ang dumating. Umupo siya sa tabi ko, at nagsimulang magkwento. At hindi na kami tumigil sa kwentuhan, ako, ang baguhan na walang alam, siya, na mahusay editor at makatang magsulat
Inamin siya sa kin minsan na kaya lang daw nila ako tinaggap kasi may potential ako magsulat. ganyan si vj, nakikita niya ang potential sa bawat tao. Kaibigan niya ang lahat, at pakiramdam namin, close kaming lahat sa kanya kasi wala siyang tinatago. Hindi siya namumuna. Sa mata niya, kahit na oily ang mukha mo at punung-puno ng pimples, lagi kang maganda.
Siya ang una kong nakwentuhan tugkol sa crush ko. Bawat lingo, may bago siyang sasabihin sa akin tungkol kay M. Pagkalipas ng ilang taon, ibang M naman ang pinagusapan namin, ang taong nagudyok sa kanyang humugot ng tala at gamitin itong pangkiskis sa kanyang puso.
Si vj na grand mameshka ng kultura, na sumasamba sa altar ng kulturang popular, na nagcacarstuffing kay Vanessa kahit na hindi pa siya marunong magdrive. Na kasama naming sumayaw sa saliw ng light my fire pagkatapos lumaklak ng alak, Na itinuring kong kuya, na laging hinahawakan ang aking siko tuwing tumatawid kami.
Kung may five stages sa grief cycle nasa pagitan na ako ng anger at sadness. Sabi ng kapatid ko, hindi ka ba nagbargain? Hindi, dahil kahit ano ang ipangako ko, hindi na siya babalik.
Wala nang kumakalong sa aking siko tuwing tumatawid ako.
Inamin siya sa kin minsan na kaya lang daw nila ako tinaggap kasi may potential ako magsulat. ganyan si vj, nakikita niya ang potential sa bawat tao. Kaibigan niya ang lahat, at pakiramdam namin, close kaming lahat sa kanya kasi wala siyang tinatago. Hindi siya namumuna. Sa mata niya, kahit na oily ang mukha mo at punung-puno ng pimples, lagi kang maganda.
Siya ang una kong nakwentuhan tugkol sa crush ko. Bawat lingo, may bago siyang sasabihin sa akin tungkol kay M. Pagkalipas ng ilang taon, ibang M naman ang pinagusapan namin, ang taong nagudyok sa kanyang humugot ng tala at gamitin itong pangkiskis sa kanyang puso.
Si vj na grand mameshka ng kultura, na sumasamba sa altar ng kulturang popular, na nagcacarstuffing kay Vanessa kahit na hindi pa siya marunong magdrive. Na kasama naming sumayaw sa saliw ng light my fire pagkatapos lumaklak ng alak, Na itinuring kong kuya, na laging hinahawakan ang aking siko tuwing tumatawid kami.
Kung may five stages sa grief cycle nasa pagitan na ako ng anger at sadness. Sabi ng kapatid ko, hindi ka ba nagbargain? Hindi, dahil kahit ano ang ipangako ko, hindi na siya babalik.
Wala nang kumakalong sa aking siko tuwing tumatawid ako.
Saturday, March 07, 2009
Sa papgpatay kay Rebelyn
Naalala ko ang minsan sinabi ng isang heneral sa akin, habang kumakain
Everyone has a a weakness. Kailangan lang itong hanapin.
May isang kalaban daw silaang hindi matugis
Wala siyang asawa o iba pang pamilya
Hangga't may nakaalala
Na mahal na mahal ng rebelde ang kanyang ama
Na tatlong taon na ring nasa ilalim ng lupa
Pumunta ang mga sundalo sa sementeryo.
Winasak nila ang nitso
At nagtago sila sa paligid
Pagkaraan ng ilang araw
Dumating ang rebelde.
Ngumiti ang heneral pagkatapos niya magsalita
Pinilit kong maging bato ang aking mukha
Ngunit kung kutsilyo lang ang hawak ko
at hindi tinidor
Hindi ko alam kung mapipigil
ko pa ang aking sarili
Mula sa pagsaksak nito sa kanyang puso.
Hindi ba't labas sa paglaban ang mga sibilyan?
Pero mga pasista, mga mamatay-tao -
Hindi niyo ito nirerespeto.
May araw din kayo.
Sa oras ng tagumpay, dadanak ang dugo.
Everyone has a a weakness. Kailangan lang itong hanapin.
May isang kalaban daw silaang hindi matugis
Wala siyang asawa o iba pang pamilya
Hangga't may nakaalala
Na mahal na mahal ng rebelde ang kanyang ama
Na tatlong taon na ring nasa ilalim ng lupa
Pumunta ang mga sundalo sa sementeryo.
Winasak nila ang nitso
At nagtago sila sa paligid
Pagkaraan ng ilang araw
Dumating ang rebelde.
Ngumiti ang heneral pagkatapos niya magsalita
Pinilit kong maging bato ang aking mukha
Ngunit kung kutsilyo lang ang hawak ko
at hindi tinidor
Hindi ko alam kung mapipigil
ko pa ang aking sarili
Mula sa pagsaksak nito sa kanyang puso.
Hindi ba't labas sa paglaban ang mga sibilyan?
Pero mga pasista, mga mamatay-tao -
Hindi niyo ito nirerespeto.
May araw din kayo.
Sa oras ng tagumpay, dadanak ang dugo.
Labels:
tula
Thursday, January 01, 2009
Totoo
Type - A nga ako. Sabi ni Ate, hindi ba lahat ng Lorenzo? Parang oo, pati mga pinsan ko. Ano kayang meron sa dugo namin?
You Are Hyper and Spirited |
You have a lot of enthusiasm, but it fades rather quickly. You don't stick with any one thing for very long. You have the drive to accomplish a lot in a short amount of time. Your biggest problem is making sure you finish the projects you start. You are the total package - suave, sexy, smart, and strong. You have the whole world under your spell, and you can influence almost everyone you know. You don't always resist your urges to crush the weak. Just remember, they don't have as much going for them as you do. You are usually the best at everything ... you strive for perfection. You are confident, authoritative, and aggressive. You have the classic "Type A" personality. |
Subscribe to:
Posts (Atom)